Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Κι ύστερα ήρθαν οι φόλες…

Της Μυρτώς Σπυριδάκη

Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες μιας συντονισμένης χυδαιότητας. Δεκάδες φολιασμένα ζώα να κείτονται νεκρά στους δρόμους και να μας θυμίζουν ακόμα μια φορά ότι ο φασισμός της υποτιθέμενης υπεροχής του ανθρώπου δεν έχει όρια. Το περιμέναμε ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο όχι γιατί διαθέτουμε κάποιο κληρονομικό χάρισμα να βλέπουμε το μέλλον, αλλά γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά την ανίατη παραφροσύνη μερικών. Θα μου πείτε δεν είναι καιρός για τέτοιες ευαισθησίες, όπως μας λένε, υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα. Να υπενθυμίσουμε απλώς πως η ευαισθησία είναι παντός καιρού. Ή την έχεις και την εκφράζεις σε όλους τους τομείς της ζωής σου και κάτω απ’ όλες τις συνθήκες ή δεν την έχεις. Είναι προτέρημα και όχι ελάττωμα και αποτελεί μια από τις ιδιότητες της ανθρώπινης ύπαρξης που την καθιστούν εξελιγμένο είδος. Τέλος, πληροφορούμε τους υπεύθυνους της κατάστασης αυτής, όποιοι κι αν είναι, ότι μπορεί αυτά τα ανυπεράσπιστα πλάσματα να έφαγαν τις φόλες που τους έριξαν, εμείς όμως έχουμε σταματήσει να τις τρώμε εδώ και καιρό. Τους ευχόμαστε στα μάτια αυτών των πλασμάτων που γίνονται αποδέκτες των απωθημένων τους να καθρεφτίζεται κάθε φορά που τα κοιτάνε η ασχήμια της ψυχής τους και η βαθιά ανικανότητά τους να φερθούν ως πολιτισμένα όντα.